sanal ve soyut olan bir dünyadan uzaklaşmak, kurtulmayı istemek durumudur.
bu sizce de gerekmiyor mu? sabah uyanır uyanmaz telefonu ele almak, bildirimleri ve mesajları kontrol etmek sonrasında bilgisayar başına geçmek. bir bakmışsın saatler geçmiş. peki eline ne geçmiş? koca bir hiç. ne için harcadın o vaktini. bir hafta sonra ne yaptığını unutacaksın. bunun yerine sabah uyandığında perdeyi aralayıp pencereyi açsan da doğan güneşe merhaba desen yada gerçek dostlar edinsen hiç yoktan üzüldüğünde sarılabileceğin.
ölüm gerçektir ve yaklaşıyor, kaçış yok. bu zamanlarına, bu saatine bir saat sonra geri dönemeyeceksin. ölürken bir saniye daha nefes almak isteyeceksin ama sen gelmiş aylarını belkide yıllarını somut olmayan bir dünyanın içinde harcamışsın belkide bir kaç yaş yaşlanmışsın.
geç olmadan kalan vaktini nefes alarak geçir, seninle birlikte ölmekte olan doğayla yaşa.
aslında çok basittir. tanımadığınız, asla biraraya gelmeyeceğiniz insanları hayatınıza sokmuyor, sosyal medya da varolmaya çalışmıyorsanız kurtulacak bir şey de kalmıyor. bir iki haber sitesi ya da mesajınıza bakıp çıkıyorsunuz. bu süre de normal hayatınızı etkilemiyor.
yerine neyi koyacağını bilememekten tut, kapitalist sistemin beyinleri uyuşturmasından çık. Komiktir ama Allah ın dediğini yapmaz ama kapitalizmin kendisini köle ettiği ve birde bunun için kendisinden tonlarca para aldığı kişilerin dediğine göre 24 saat yaşar. Mutluluk mu? hapisanede mutluluk mu olur?
