hangi yaşımda olursa olsun enerjisi yüksek bir yerden ayrılınca başıma bir ağrı girer orada bulunmuş olmaktan pişmanlık duyarım. sonra düşünürüm, aklıma bir şarkı gelir. beynim iyice uyuşur ve uykum gelir.
sebepsiz bir suç hissi kaplar hücrelerimi. başım kendini alıp gitmek ister bedenimden. yüreğim bir sigara yakar. gözlerimi karanlığın yolu alır. düşerim bir girdaba, kim bilir ne vakit çıkarım…
yaşamın en güzel vakti geceye, bilinmezliğe, biraz babama…
küfre düştüğüm oldu, hatalarım uzun da sürse virajı sert döndüm. bazen sesim kısılana kadar allahım diye haykırdım, bazen payıma düşeni kabul ederek beddua ettim. bazen uzun uzun başımı yukarı kaldırıp fısıltıyla yalvardım. bazen elimi utançla açıp istedikçe istedim. bazen haya ettim yine de istedim. yüreğim dağlandıkça öfkem arttı, isyan ettim ama aklımı başıma toplayabildiğikçe zikrettim, yüreğimi terbiye etmeye çabaladım. belki yapabildim belki yapamadım… her şeyin sonucunda kendimce diyebildiğim tek şey, iyi ki hesap günü var.
salı günü cenaze kaldırdık, gömdük, babam bir başına kaldı mezar başında. onu o halde görene kadar ölümün hakkaniyeti ve zamanına yaptığım haksızlığı düşündüm sadece canımı da sıkmadım hiç ama onu o halde görünce gözlerim doldu. benim gözlerim yüreğim esinti alınca hemen dolar zaten kor bir yürek taşıyorum. hepimiz kimsesiz kalmayacak mıyız baba? hangimiz hep kalabalık hissettik hayatımızda? hiç of demedim sana hiç derdimi açmadım, baktım başımın çaresine. eminim artık başımı da avuçlarımı da yukarı döndürüyorum sadece. böylesi güzel baba. huzurlu böylesi. sen de düşünme, hep üzerine düşeni yapıp bir kenara kaçtın zaten en azından vicdanın rahat. mezarlıktan çıkınca arkanı dönüp, artık uyuyabilirsin dedin ya sen de uyu artık. uyanabiliyorken uyu.
radikal olmayan ve tamamen bir aydınlanma ile vermiş olduğum karar ile duamı değiştirdim. beni küfürden, kötü düşünceden, kederli görüntümden, zalimlikten alıkoyan bir kalbim olduğunu hatırlamam zaman aldı ama ona dönerek duamı da değiştirdim. bu dua çok daha çetin. ben zalim olmayacağım ama hak her şeyin karşılığını verecek.
hak yiyen hakka giren, kendini ve haddini unutan herkese kolay gelsin.
sinirlerime güçlükle hakim oluyorum. uzun süre dizginlerimi tutsam da en saçma anda kayıyor yine. hayat elimden kayıyor sinirlerimi tutmaya zorluyorum kendimi, ne kadar anlamsız bir çaba. sinir halimde fizyolojik giriftlerin tablosu çıkıyor ortaya, organlarım bile yerlerinde durmuyor sanki… beynimi ayrı ruhumu ayrı kemiriyorum, en çok kendimden özür dilerim. dilerdim yani dileyebilseydim… sönse keşke yarının umudu ve bir daha hiç güneş doğmasa.
