Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum.
Biraz kırgın.
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
iyiyimler yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni.
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum.
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...
Sana anlatacaklarım var;
Burası istanbul
Her yürek
Bin hançer yaralı
Gezer
Bir lokma ekmek içindir
Çekilen bin eziyet
Hendek kazmamıştır
Hiçbirinin elleri
Kurşunlar uçmamıştır
Başlarının üzerinden
Sevdikleri ölmemiştir
Kollarında
Dağlara vurmamışlardır
Kendilerini
Ama bir savaş yaşarlar ki
Ne için bilinmez
Sana anlatacaklarım var;
Burası istanbul
Yürekler yorgun burada
Günün bin telaşında
Arlar biter burada
Bir lokma ekmek için
Burası istanbul sevdiğim
istanbul kahır mektubu gibidir
Bin güzellik erir gider
Bin saflık bozulur
Burada
Sana anlatacaklarım var;
Burası istanbul
Esirdir insanlar
istanbul denilen kara zindanda
