2018-2019 eğitim-öğretim döneminden başlayarak, samsun'un sınavla girilen tek anadolu lisesi olması nedeniyle ikibinler öncesi efsane dönemine dönüş yapacağını umduğum okulum. biz bu okuldan mezun olduğumuzda tüm türkiye'de yalnızca onaltı anadolu lisesi vardı; üniversite sınavına formalite gereği girerdik.
Proje okul kapsamında dağılsa da öğretmenlerinin birbiriyle görüştüğü, büyüğünün küçüğüne sahip çıktığı, küçüğünün büyüğünü ziyaret ettiği okul değil yuvaydı bizim için.
Anlayacağınız ne mezunu ne öğretmeni koptu maarif kolejinden.
bizim zamanımızda beverley tepeleri sosyeteleri gibi kendini beğenmiş insanlarla doluydu. hani çok zeki olduğunu zanneden ama aslında olmayan çok konuşan insanlar vardır ya. işte. genelleme yapmamalı tabi.
Çoğu lisenin, kolejin basketbol oynanabilecek beton sahası dahi yokken kendine özel kocaman bir spor salonu olan okul. Öyle eften püften bi şey de değil; bildiğiniz 80lerden kalma Amerikan kolej dizilerinde gördüğünüz tarzda, tam bir spor salonu. Gözlerinizi kapayıp ortasında durursanız sağdan ponpon kızların fırladığını bile hayal edebilirsiniz. Bölgesel, yerel yarışmaların, müsabakaların çoğu burada yapılır.
Dahası bu okul için yüzme havuzu da var orijinal planda; ama maalesef parasızlık ve başka türlü kullanımlar nedeniyle yapılmamış. Ayrıca çardaklı bahçe içerisinde camlı devasa bir kütüphane bile düşünülmüş, ama bu da başka amaçlarla kullanılmış.
Velhasıl ilk inşa planına bakarsanız Türkiye'deki binlerce saçma tabela üniversitesinin yanına bile yaklaşamayacağı muazzamlıkta bir kampüsü varmış orijinalde. Taa 1950'den bahsediyoruz beyler. Amerikalılar okulu tasarlarken hiçbir şeyden kaçınmamışlar; yağmur oluklarından yatakhanedeki koridor sonu tuvaletlerine, duşlarına kadar her şey 60 yıl önceden büyük bir ilerigörüşlülükle tasarlanmış. Ama burası Türkiye, güzel planlanan ve iyi niyetle uygulamaya konan hangi şeyin suyu çıkmamış ki? ilk önce yüzme havuzu iptal olmuş, kütüphane dershane binasında küçücük bir yere çekilmiş; minyatür bir futbol sahası olarak planlanan yer çamur deryası bir bataklık olarak bırakılmış. Okulun ileride büyüyerek katlanması beklenen öğrenci sayısı göz önüne alındığında yeni sportif ve sosyal tesis alanları için ayrılan araziler kız meslek lisesine bedavadan devşirilivermiş; spor salonunun bakımsızlıktan duşları muşları hepsi eğrilmiş büğrülmüş, otobüs terminallerindeki tuvaletlere dönmüş.
Bu haliyle bile ihtişamlıydı, ta ki hükümet anadolu liselerinin içine edene kadar. Şimdi gidenlerin çoğu gözü yaşlı dönüyor. Yatakhanesi bahçesi parçalanmış, rakip okullara verilmiş garip, melez, kendine yabancı, hayaletiyle gururlanan bir okul.
Mezuniyetten sonra ilk defa bu sene bir daha göreceğim ama görmek istediğimden de pek emin değilim açıkçası.
Asla unutulmayan, unutulamayan, hep kalbin bir yerlerinde canlı canlı varlığını sürdüren, tılsımlı sesiyle her zaman kollarına çağıran büyülü ortam.
Evet kolej yolu yokuştur, dikenlidir. Ama o yolun sonu dünyanın en güzel köşelerinden birine açılır, o dikenler ellerinizde gül goncası olarak büyürler.
hiçte öyle canım okulum falan değildir. 7 senemi zehretmiştir. onca sıkıntıyla kazanılıp mutsuz olunmuştur. sırf anne ve babanın egoları tatmin olsun diye girilmiştir. hocaların çoğu patolojik derecede mental retardedir. tarih öğretmeni tıstıs, yine tarih öğretmeni bozkurt aytül, ingilizce öğretmeni barney, türkçe öğretmeni erkek düşmanı dudak yiyen zeynep hafızalara yerleşmiş numunelerdir.
öğrencileri nedense samsun'da hep kıskanılır, en azından benim zamanımda öyleydi. oysa içi boş, eğitimi son derece kalitesiz, öğretmenleri abidik gubidik olan kasvet yuvasıdır.
Yazgan hocam, Yunus hocam. Mekanınız cennet olsun. Her 7 yıllık samsun anadolu liseli, yani kolejli sevdiğiniz bu ülke için çok değerli insanlar oldular olma yolundalar hocam. sizin sayenizde.
Yine özledim arkadaş okulumu... 30 yaşına yaklaştım hala özlüyorum.
az önce sevgili yunus hocamızın, yani bizim zamanımızın baş müdür yardımcısı, ölüm haberini aldığım ve şok geçirdiğim okulum. kendisinin toprağı bol olsun. kalbimizde olcaksın yunus hocam. yaptığınız güzellikler, öğrencilerinize olan sevginiz ve onlarla iç içe olmanız hiçbir zaman unutulmicak.
benimde 50.yıl* mezunlarından olduğum kolejimiz.
7 yıl okuyamasakta son kolejlilerle beraber okuyabilmiş bir nebze o kültürü almış biri olarak okul şuanda tamamen sıradanlaşmış soğuklaşmış durumdadır.
zeynel hocanın krallığını ilan ettiği söylentisi ayyuka çıkmıştır. zeynel hoca serttir ama ali baba parkından aşağı sallana sallana inerek okulu asan devamsızlığı sınırda olan öğrencisini yakalayıp* sorgudan sualden sonra izin kağıdı* yazacak kadar babacan bir adamdır. okuldaki farklılaşmada yeni neslin kolej kültürünü almaması mı sebeptir yoksa artık hocalarında değişerek sıradanlaşıp normal bir okul olması mı sebeptir bilemiyorum.
herşeye rağmen saat 3-4 civarı bulvarda çiftlikte kolejlileri görmek bana eski güzel günleri hatırlatıyor.
2003 mezunu olduğum okuldur. Malesef ki 4 yıllık olup buradan mezun olanlar kendilerine KOlej mezunu demesinler. son mezunlarını 2004te verdi ve ondan sonra olayı bitmiştir. Keza Kampüsü de küçülmüş, bizim zamanımızda bize hocalar tarafından gösterilen hoşgörünün karşılığını vermemizle oluşan özgür ortamda yaptığımız haylazlıklar kabul görmüş lakin sonrasındaki 4 yıllık nesillerin bu hoşgörülere anlam verememesi neticesinde okul duyduğumuza göre disiplinel bir okul olmak zorunda kalmıştır.
Müdürü olan Zeynel özdemir isimli hocamız ise çok kral adamdır. Okulumuzun eski hocalarından biridir.benim zamanımda müdür yardımcısıydı ve disiplin kurulu başkanıydı Şahsen kendim rahat 4-5 kere disiplin kurulunda büyük idari suçlarla karşısına çıkmama rağmen sözlü uyarıyla paçayı yırtmış, okulda bahçede bir köşede otururken bile hiçbir zaman dersimize girmese de selamını veren bir adamdır. şuanki nesillere sert davranması hocanın değişmesinden değil nesillerin suçudur.
bu okulda vakti zamanında 7 yıllık olup 50 gün devamsızlık yapan öğrencilere bile dokunulmamış o 50 gün devamsızlık yapan nesillerin en kötüsü ortalama üstü bir üniversitede mühendislik bitirmiştir.
Ha bir de benim zamanımda her 10 Sallıdan 2 si Yıldız teknik'e giderdi, yıldız teknikte hiç sözleşmeden farklı farklı bölümlerden bir masaya oturulduğunda 20 tane sallı bulunabilir, yanımıza gelen arkadaşlar bu olaya aval aval bakardı.
öğrencilerinin, mezunlarının birbirlerini diğer okullardan farklı olarak daha çok sevdiği, kolladığı, kendine ait bir ruha sahip olduğuna inandığım, sarı-yeşil renklere sahip lisem...
8 aralıkta yapılan kutlamalar, eğlencelidir, yeni, eski birçok sal öğrencisi yer alır. amerika'dan ingiltere'den vs. sırf bunun için gelen mezunlar bile vardır.
benim girdiğim eğitim öğretim döneminde (2005-2006), zeynel özdemir isimli (öğrenciler arasındaki yaygın lakabıyla, p.şt) dallama müdür olmuş ve birçok öğrenciye okulu zehir etmiştir.
garip hocaları, müthiş hocaları, kapalı spor salonu, dev gibi bahçesi, ilginç tarihi, daha ilginç mezunlarıyla ilginç bir okuldur samsun anadolu lisesi. her ne kadar, giydiğimiz günlerde lanet etmiş olsakta, insan özlüyor be o yeşil ceketi!..
8 Aralık 1955 tarihinde, şimdi yıkılmış olan, Eski Samsun Müzesinde Samsun Maarif Koleji adı ile 26 yatılı öğrencisiyle eğitim öğretime başlamıştır. Sırasıyla eski Kız Sanat Enstitüsü, eski Merkez Ortaokulu binalarında öğretim yapan Maarif Koleji ilk mezunlarını 1961-1962 öğretim yılında vermiş; 1964-1965 öğretim yılında 12 gündüzlü kız öğrenci alınmıştır. 30 dönüm alana kurulan bugünkü tesislerine 1971-1972 yılında taşınmıştır. Okulun adı 1975 yılında Samsun Anadolu Lisesi olarak değiştirilmiştir.
böyle güzel bir okul yoktur.lise2 ye kadar orda okumama rağmen kendimi samsun anadolu lisesi mezunu gibi hissediyorum.oranın ruhundan olacak ki insanın içine işleyen ve bitmeyen müthiş dosluklar kurulur.çoğu üniversiteye taş çıkaracak bir yapıya sahiptir.samsun anadolu lisesinde okumak bir ayrıcalıktır.adı anıldığında bile içim titrer.
