küçüklüğümden beri düşünür dururum, hele ki geceleri yorgun ve uykuluysam uykuya dalma vazifemi bu hayal eşliğinde gerçekleştiririm; halen arada yapıyorum. takım milan efendim maç uzun hikaye, tabi ki maçın kahramanı benim, topa bizim takımdan biri dokansa ağzını burnunu dağıtıyorum. bazen maç 50-0 oluyor bazen de 1 ile 5 gol arası yetiniyorum. o 90 dakikada ilk maçına çıkmış bir futbolcuyken önce debut maçında efsane oluyorum, ardından saha içinde takımı yönetmeye başlayıp teknik kadroyu alaşağı ediyorum, taraftarın çoşkusuna dayanamayan yönetim de beni maç sonunda başkan yapıyor. doğal olarak kupayı maldini değil ben kaldırıyorum, kaldırınca da kupayı bir güzel yalıyorum; kimsecikler ellemesin diye.
emek isteyen yürek isteyen bir hikayedir şampiyonlar şampiyonu olmak.
