Bir noktadan sonra yok oluyor. Samimiyiz adeta kardeş gibiyiz dediğiniz insanlar günü geliyor aynı ortamda bile bulunmak istemediğiniz insan oluyor. Özleniyor mu ? Evet tabii ki ama bu özlemin içerdiği pişmanlık o kadar güvenmekten kaynaklanıyor.
ilk yanlışında olmasa da zamanla hata yaptıkça-özellikle kırmızı çizgilerinizi geçtiği zamanlarda-soğuyorsunuz. Ne kadar çabalasanız da olmuyor baZen.
Hayat bu:sürekli birileri gider, birileri gelir.
Kimseyi vazgeçilmeziniz yapmayın. Bu öneriyi ben de dahil kimse takmayacak zaten.
Benim olmaz. Tamam sıcak kanlıyım ama ben yüz yüze görüşmeyi sevmeyen bir kişiyim. Hemen sıkılırım o tür şeylerden. Bu sözlüğe katılmamın amacıda odur efendim. Beni tanıyan benden kopamıyor nedense. Kesinlikle riyakar değilimdir. Öyle düşündüyseniz affola...
