bir nevi hayali bir bakıştır çünkü doğrudan görülmemiştir ama bir nevi de gerçektir çünkü samanyolu galaksisi yaklaşık olarak yıldızıyla gezegeniyle bilinmektedir. bu bakıştaki incelik dünyanın aslında evrenin umurunda olmayacak bir gezegen olmasını kavrayabilmektedir, insanoğlunun kendine biçtiği değer ile samanyolunun biçtiği değe bir değildir.dünyanın üzerindeki kum taneleri kadar gezegen barındıran samanyolunun dünya ve içerisinde bulunan insan pek de umurunda değildir
ve açıkça insan evrende önemli bir yer kaplamamaktadır, evreni anlama çabası kıyameti göktaşlarıyla hayal eden sığ düşüncesi
çok anlamsız ve trajikomiktir, işte bu anlamsızlık ve acıda insanın kendini mutlu etmek için bulduğu cennet ve tanrı figürleri
onun tek dayanağıdır. aksi halde dünya yaşanacak bir yer değildir, çünkü insan bedeni dna nın bir nevi kölesidir
onun kopyalanarak kendini sonsuza taşıma çabasının yan ürünüdür, canlılığın tek ifadesi olan kendini eşleyebilme ifadesi gereğince insan aynı zamanda dünyanın en iyi gelişmiş olmaktan da çıkar, çünkü memeli olmak düşünmek makinalar yapmak
canlılığın sürekliliği yani dna nın sürekliliği için bu gün çok basit bir canlı olarak kabul edilen virüse göre bile yeterince gelişmiş sayılamaz, insan var kalmak için virüslerden ve bitakım bakterilerden daha dayanıksızdır ve bu onun gelişmemişliğinin göstergesidir, daha fazla fonksiyonu vardır ama asıl fonksiyonu olan genetik maddeyi sonsuza ulaştırma çabasında zayıftır.
evreni kendisi için yaratılmış hayal eden insan, kendisi için yaratılan bu yerde yaşayabileceği bu kadar az alan bulunmasını ise sorgulayamayacak kadar korkaktır, çünkü insan dna sının asıl önceliği kendini korumak olduğundan insan fizyolojisi de ilk görev olarak insan hayatını koruyacak şekilde belirginleşmiştir.evrende ki bu hayatının ve dna nın sürekliliği için tehdit oluşturacak düşüncelerden kaçar.gerçekte evrenin insan için yaratılmış olması tarif edilemeyecek büyüklükte bir müsriflik olurdu,
ve bir de dünyanın kavgalarına samanyoludan bakmak vardır, bütün hırs, ihtiras kazanma arzusu tamamen bir komedidir
bölünmüş üstelik de birbirlerinden dışarıdan hele samanyolundan bakıldığında hiçbir farkı olmayan insan ırkı kendi kendini katletmekte, dışlamakta, hor görmekte, aşağılamakta, yeryüzünde kimsenin hoşnut olmadığı kötülük denen mevzunun tek sorumlusudur.
savaşları ve çıkar çatışmaları anlamsızdır. bir gemide bulunup gemiyi batırıp başkalarını öldürmeyi düşünen bir akılsızdan farkı dünaynın onun anlayabileceğinden daha büyük olmasından başka bir şey değildir.
ayrıca görülecek başka bir şey odur ki insan mutlu ölmek için yaşamaktadır, kaybedeceği kesin olan şeylere bağlanmakta
değişen dünyaya göre şekillenen toplumsal görevini yerine getirmekte insan ırkının sürekiliği için çalışan bir makineden farksız konumlanmaktadır.
