kuzunede babaannenin pişirdiği cevizli ekmek, şimdilerde tadı bulunamayan bir margarin, üzerine azıcık salça ve toz kırmızı biber, en tatlı şeydi. şimdi yer misin deseler yemem, öylesi olmaz. tadı da damağımda.
en çok anneannemizden ya da babaannemizden istediğimiz, onlarında ahir dünyada zevk aldıkları tek şeymiş gibi hazırladıkları mucizevi aş. "fadime ninaa salça ekmağ istiyom ben" derdik koşarak eteğine sarılarak. ne güzeldi lan o günler. hani acıyorum gelecek nesile. "dilara ninaa salçalı ekmağ istiyom" daki "dilara" ismi ziker bırakır tüm hissiyatı afedersiniz.
