sevemediğim, dillerden düşmeyen çocukluk fast foodu.
salçanın güneşe bırakılmadan önceki sulu halini daha çok sevdiğimden olsa gerek, yoğunlaşmış, aşırı tuzlulaşmış salçayı tek başına yiyemiyorum.
bundan dolayı salçası yoğun olan bir yiyecekte tuzluluğu bastırmak için başka şeyler yeme ihtiyacı duyuyorum.
bir de bu atıştırmalık sokağa çıkan çocuğun eline tutuşturulan bir yiyecek ya, ben hiç sokağa çıkmazdım belki o yüzden aramızda bir bağ oluşmadı...
Hele ki ilgili ekmeğin annanne evinin sobasının üzerinde kırzartılmış,önce tereyağ sürülüp erimesi sağlanmış,sonrada salça sürülmüşse birde yanına çay birde peynir zeytin ohh dünyanın en güzel yiyeceklerinden biri olabilir benim için.
“kahvaltı etmediğimden ötürü acıkmış da olabilirim.”
Lafa gelince vay efendim benim memem var, yok efendim deri pantolon giyerim ortamların alayına girerim...
Sonra gel sözlükte salçalı ekmek başlığına yaz.
Hayat işte, kediye bunu yaparsa bize beler yapmaz.
salçayı ekmeğe sürmek emek ister. ya çok sürersin salçadan bıkarsın ya az sürersin ekmekten bıkarsın. ortasını ayarlamak sadece analarımızın yapabildiğidir!
Hiç yemedim tadı nasıldır bilmem. Hee açlık çektim mi şu geçtiğimiz son 5 ayda bol bol çektim ama salçayı yemekler dışında tercih eden biri değilim büyük konuşmuyorum ama....neyse konuşmuyorum.
Fakir işidir. Biz zengin elit aileler çocuklarımıza kırmızı biberin pul biber ve sarımsak ile Marine edilmesiyle ortaya çıkan kırmızı biber soslu simit yediririz.
Evet Marine çünkü biz elitiz anladıniz mi, elit elit elit.
yemeğe koymaya kıyılamayan ev yapımı salçadansa, hele de domates biber karışıksa, hele de ekmek de biraz sıcaksa güzeldir.
onun dışında yoklukta da yemem.
Fırında dilimli halde gevrekleştirilmiş ekmekle çıtır çıtır daha da bir lezzetli olan, çocukluğumuzun vazgeçilmezi.
Gece gece kaldırmayın insanı yataktan yahu.
Daha dun bile sicak ekmege surup yediğim ama bildiğiniz salçalarsan değil.ev yapımı biber salçası ama salça da salça yani.yemege koymaya kıyamıyoruz ekmekle yiyoruz.
Çocukken annemin arkadaşlarıma ve benim ekmeğime sürdüğü yegane besin maddesi. O günlerde pasta gibiydi o salçalı ekmek. Hem mutluyduk hem şen. Nerde o günler şimdi?
Çocukların doyasıya sokaklarda oynadığı dönemlerde, acıkma durumunda imdada koşan atıştırmalık.
Cips neyim bilinmez, ya salçalı ya da yağlı ekmek yenirdi.
Akşam ezanından önce de eve dönülürdü.
çocukluğumun tüm ara öğünü, sırf oyundan geri kalmamak sokaktan eve gelmemek için oynarken yediğim eşsiz lezzet. hala ara sıra canım çektiğinde yapar yerim. eski alışkanlıklar kolay bırakılmıyor.
