bu bulutsuların kütlesi, güneş kütlesinin 100 katından 10000 katına kadar olabilir. molekül yoğunluğu düşük olan bölgelerdir.
bu tür bulutsuların yakınlarında, enerjik genç yıldızlar bulunur. bu yıldızlardan gelen yüksek enerjili ışınım, bulutsudaki hidrojen atomları tarafından absorbe edilir. bu atomların çekirdekleri etrafında dolanan elektronlar, bu yüksek enerjinin etkisiyle atomlarından ayrılırlar. bir süre sonra doğal olarak bu enerjiyi kaybettiklerinde, başka atomlar tarafından yakalanırlar. yakalanan elektronlar yavaş yavaş daha düşük enerji seviyeli yörüngelere doğru geçiş yaparlar ve her geçişte enerjinin bir kısmını ışınım olarak bırakırlar. işte salma bulutsuları bu hareket nedeniyle kendi ışınımlarını üretmektedir.
genellikle hidrojenden atomlarından kaynaklanan bu enerji geçişleri nedeniyle, ışımalar karakteristik olarak kırmızı renktedir.
salma bulutsularında bir örnek olarak ngc 2024 bulutsusu:
