Nefsi müdafa mübahtır efendim. Ama genel olarak acıya saygı duyulup karşılık verilmez. Sadece engellenmeye çalışılır.
Bkz amcam diyor ki kendisi bir polis memurudur ve tam doğu olmayan ama doğuya yakın bir yerde görev yapmakta:
"valeria orada aynı senin gibi bi doktor kız var. Yeni mezun olmuş. Acilde çalışıyor. Istanbullu. Bi işimiz oldu öyle güzel karşıladı ki bizi, "yanlış anlamayın ama bizim oralardan birilerini görmek çok iyi geldi." falan dedi. Çay içtik, sohbet ettik, telefon bıraktık..
Bi akşam aradı, "abi müsaitseniz nolur gelin bizi öldürecekler burada." Diye.
olay şu, ambulansla bir hasta geliyor. Allah rahmet eylesin yolda vefat etmiş. Ambulanstan inerken çoktan eks olmuş yani. Hastane akrabaları ile dolu. Ölüyü alıyorlar içeri ama yapılacak bir şey yok artık. Bu arada hasta yakınları bağırıyor çağırıyor. Kadınlar duvar diplerine çokmuş ağıt yakıyor bağıra bağıra. Hastane personeli çıkamıyor odadan, öldü diyemiyorlar. Ortalık gergin.
Amcamlar da üniforma ile gelince "öldü di mi? öldürdünüz!" diye daha da kuduruyorlar.
Hani ortam öyle ki amcam "ben korktum, çünkü sülale orada ve hem bizi hem hastane personelini linç edebilecek kadar adam var. Ve anlamıyorlar. Onlara göre adamı doktor öldürdü." dedi.
Kuvvetle olabilecek iş değil, adamlara eks olmuş zaten diyorlar ama dinletemiyorlar kendilerini en sonunda amcam ailenin büyüklerinden birini gözüne kestiriyor "susun be!" diyor, "siz müslüman değil misiniz?" elhamdülillah diyorlar hemen, haşa! "eee allahın takdiri bu da. Siz allahın takdirine karşı mı geliyorsunuz?!" demesiyle o dedeleri sanırım herkesi susturuyor. Yine ağlaşa ağlaşa mekanı terk ediyorlar.
Eğer kendini dinletemiyorsan dinden yürü valeria, çünkü anlatıyorsun dinlemiyorlar, "allah" deyince tüm işler çözülüyor.
