son zamanlardaki durumum. arkadaşlar ben böyle değildim. ne oldu da düşünmeye bile zorlanır oldum. atlattığım vize döneminin etkisi desem 1 haftayı geçti. geçmesi lazımdı.
başıma gelen bir olay sonucu ilk defa bir insana yakıştırdığım durum.
tam 3 yıl kadar düşünerek dövme yaptırmaya karar verdim. çok isteyerek bir dövme yaptırdım. zor , ince iş isteyen uzun uğraştıran, yapılırken saatlerce süren biraz acı çektirmiş bir dövmeydi. 2 gün boyunca bir zarar gelmemesi için elimden geleni yaptım hergün günde iki defa aldığım duşu bile almadım zarar gelmemesi için ta ki bir arkadaşıma krem sür diyene kadar. Kendisi de dövme yaptırdığı ve aynı kremi kullandığı için çantamdan kremi almasını ve sürmesini söyledim yere uzanmıştım sırtımı açtım. Çantamdan krem diye diş macununu alan arkadaş tüm vücuduma diş macununy sürdü ve sırtımı kapattı. Sonra geçti yerine ve bana " bu krem küçük değil miydi" ya dedi. Sürdüğü şeyi görünce başımdan kaynar sular aktı ve tek birşeyi düşündüm. Kocaman bir salaklık. bir insan nasıl olurda bunu başarabilir anlayabilmiş değilim.
sakar olmanın bir numaralı kurallarındandır. elinde bir bardak vardır düşürürsün salak olursun. ikinci kişiler her durumda bu durumu empoze etmeye çalışırlar kişiye.
- sana öyle geliyor pantolonun üstünden.
