çiğnendikçe çürüyen, cıvıtan ve maskara olan aşktır sakız misali.
fazlasıyla rastlanan durumdur.
samimiyetsiz sevgi sözcükleri, yalakalıklar, anlamsız tripler, sürekli ayrıl-barış olayları vs. vs.
bir sözü çok kullanırsan eğer değeri kaybolacaktır nasıl eskiyorsa okundukça kitap dokundukça da eksilir duygular. buradaki dokunmak fiziksel manada değil, her söz dokunmaz mı bir duyguya?
"hayatım" sözü bile ne çok şey anlatır aslında,
eskiden anlamlıydı en azından, ömrüm demekti, yıllarım demekti, her şeyim demekti...
şimdilerdeyse sadece bir hitaptan öteye geçemiyor ne yazıkki.
devir değişti ya ben geri kafalıyım ya benim aşktan anladığım farklı ya da insanların beklentileri çok farklı.
aşk,
susmaktır belki de, seni seviyorumdan çok daha ötedir mimikler ve gözler. "seni seviyorum" demeyen erkektir aslında seven. o her hareketi ile hissettirir çünkü bunu, yine "bende seni" diyen kız kadar samimiyetsizdir bir adet kırmızı gül.
sonbaharda toprak kokusu eşliğinde bisiklet sürerken kurumuş yaprakların ezilirken çıkardığı ses gibi uyumlu olmalıdır bir çift.
aşk susmaktır aşk daimidir...
tek bir adama tek bir kez olmalıdır o da sonsuza kadar gitmelidir.
