Günahlarımızı ortaya dökmek, ayıp olsa bile, bunun örnek olup
herkese uygulanması tehlikesi pek yoktur. Aristo der ki, insanların en
çok korktukları rüzgarlar, saklı yerlerini açan rüzgarlardır.
Alışkanlıklarımızı saklayan o saçma örtüleri sıyırıp atmak gerekir
aslında. ''Niceleri vicdanlarını kerhaneye gönderip davranışlarını
kurallara uyduruyorlar''. Hainler, katiller bile nezaket kurallarını
benimsiyor, ödevlerini bundan ibaret sayıyorlar. O kadar ki
haksızlığın kibarlıktan yana, kötülüğün edepten yana bir eksiği
olmayabiliyor. Ne yazık ki kötü insan budala da olmayıp kötülüğünü
edep altında saklamasını beceriyor.
çocuk doğmadan evvel ana babanın onun hayatına dair herhangi bir plan proje yatırım yapmaması bir anlamda saklanmış kötülüktür.bu çocuk dünyaya geldikten sonra bütün bir ömrü hayal kırıklıkları depresif takıntılar ve başarısızlıkla kaplanır da kimsenin ruhu duymaz. toplumsal bir dramanın değişmez oyuncusu olur ana baba yönetmenliğinde...
