çocukluğumuzun en güzel eğlencesi olan saklambaç oynarken uyguladığımız stratejilerdir. mesela ben arabanın arkasında olup olmadıklarını anlamak için ayaklarına bakardım ama zamanla bunu anladıklarında lastiğin arkasına geçmeye başlamışlardı.
(bkz: insanın büyümediğini anlatan entryler)
(bkz: hey gidi günler hey)
ayakkabı değiştirip yanlış kişiyi söylediğinde ''çanak çömlek patladı...'' diye böğürülür ve ebe olan kişi tekrar sayar, arkadaşları başka yere saklanır.
ebe olan kişinin arkasında durup döndüğü an ebelemek. **
not:''daha sonradan önüm arkam sağım solum saklanmayan ebe'' diye bir tekerleme çıktı bu taktik işe yaramadı. *
ebe olunduğu zaman yapılan ufak ama etkili taktiklerin de içinde bulunduğu gruptur. efendim ebe olmadan önce; elemanlar etrafta toplanır, sonra saymaya başlanır. tabi sayarken de diğerlerinin koşarken çıkardıkları seslerden ne tarafa doğru gittiği az çok tahmin edilir. geriye kalan; o taraflara doğru gidip hepsini tek tek avlamak.
eğer ebeysen apartmanlara girilmemelidir. sayılan yerde volta atılmalıdır. daha sonrasında ''hep yakın yerlerde dolaşıyorsun ama'' diye mızıkçılık yapılır ve oyun dağılır. *
