yolunda gitmeyen bir şeyler var. o kadar çok tedirgin olup paniğe kapılıyorlar ki onların yanında bulundukça siz de bu telaşeden nasibinizi en sonunda alıyorsunuz.
olabilirliği yüksek ihtimaller dahilinde olan şeylere bizler "normal" deriz, bu adı takmışızdır. ancak bu normal olan şeylere bile şaşıran, en ufak bir aksaklıkta "ne yapıcam ben şimdi" tepkisi koyan, eli ayağı birbirine dolaşıp etraflarında telaş terörü estiren kişilerdir onlar. sakin kalmak ya da sakince düşünmek dahi panik kapılarını aralıyor olsa gerek; örneğin son teslim gününe bir hafta olan bir iş için dahi geceleri uyku tutmaz onları, üstelik her şey yolunda ve takviminde giderken.
halbuki işler karışıp sarpa sarmaya başlama emareleri gösterdiği vakit yapılacak en iyi şey, ne yaptığını bilmez şekilde oraya buraya koşmaktan ziyade, biraz geri çekilip olayın gidişatını görmeye çalışmak ve buna uygun farklı bir planla yola devam etmektir. çözüm denen şey zaten böyle zamanlarda ortaya çıkar. ve telaşlı bir kafanın/zihinin Olayı daha da karmaşık hale getirmekten başka üretebileceği bir şey yoktur.
kendilerine allah kolaylık versin diyorum.. o stresle yaşamak zor olsa gerek.
