yapılması gerekendir. tersini yapmak yani o çocuğu doğurmak, bir insanın zaten boktan olan hayat koşullarında, hayatına 20-0 geriden başlamasına göz yummaktır. o çocuğu tanrı tarafından verilmiş bir lanete mecbur bırakmaktır. çocuğunun hayatı boyunca acıyan gözlerle karşı karşıya kalması yönünde karar vermektir. hem de onun fikrini sorma şansına sahip olmadan. hala allah'ın emri diye zırvalayıp cinayettir diyenler de var. aynı kafaları, tecavüz sonrası kürtaj konularında da izlemiştik. ulan teknoloji gelişiyor, tıp bilimi gelişiyor. bir bebeğin sakat doğacağı artık önceden anlaşılabiliyor. buna şükretmek yerine hala olayı dine, kitaba bağlayan yobaz köpekleri görmek midemi bulandırıyor artık. hangi kafa sakat olacağını bildiği çocuğunu o hayata mahmuk etmek gibi bir vicdansızlık yapabilir?
Biraz kafa yorduktan sonra gelen Edit: bu konuda anne ve babanın birlikte alacağı karar önemlidir. Ama ondan önce sakatlıgın (bu kelimeyi sevmiyorum. Özürlülük kelimesini de. O yüzden engelli demek istiyorum affınıza sığınarak) niteliğine bağlı. Sahsi fikrim olarak bedensel engeli olan ama zeka gelişimi normal olan bir birey, bu dezavantajı çok rahat bir şekilde avantaja cevirebilir ama zihinsel engelli bir bireyin bu şansı olamaz. Birebir yakından tanıdığımız bir ailenin oğlundan ornekle bu fikrimi destkeliyorum. Allah gecinden versin normal silsile ile anne-babanın bu çocuktan önce vefat etmesi durumunda nice olur o gencin hali?
henüz bir bilinç kazanmamısken dünyayı engelli bir bireyden arındırmaktir. doğru olan budur zira o birey büyüdüğünde eksik uzuv yada zihinsel yetersizligin acisini hem kendi çekecek hem ailesine çektirecek.
