kardeş takım, kardeş taraftar. bu adamlarla düşman olsam da büyük saygı beslerdim. ligin son maçındaki omurgalı duruşlarının yanı sıra sene içinde takımlarını yalnız bırakmamaya özen gösterdiler. yeri geldi trt spikerini susturdular.
demem o ki, düşman olsa sevilir bu adamlar bırak kardeşliği...
25 yıl önce atılan kazık hala çıkarılamadı bu şehrin bir tarafından. Ve hala uyanamadı koca şehir istanbul rüyalarından. istanbul'a kök söktüren, Avrupa'da ülkeyi temsil eden Sakaryaspor'un hikayeleriyle büyüdü koca bir nesil... Gelmedi yıllarca beklenen güzel günler... Sakaryaspor'u Sakaryaspor olduğu için sevmeyi öğrendiler. Hep kaybetmesine rağmen sevdiler, sevdiler ve sevdiler. Hayata hep güzel şarkılar söylediler. Güzel olan herşeyin çirkinleştiği bu zor günlerde onuruyla ve şerefiyle küme düşen Sakaryasporumuzu "hangi takımlısın" sorusuna cevap olarak layık görebilenlere selam olsun...
ankaraguclu olmama rağmen boktan,sikindirik, futbol kültürü olmayan takımların bank asya ve süper ligde yer bulmalarındansa.
sakarya, göztepe, karşıyaka,adana demir, kocaeli gibi takımların ve taraftarlarının bu areneda olması gerekir.
futbol bir show ve gösteri ise ne mutlu şehrine ihanet etmeyenlere.
güzel şehrimin efsane takımı.
bu sene düştü yine bir alt kümeye.
borç gırtlağa kadar. tranfer yasağı var elde avuçta hiç bişey yok. hocaları bile yok hesap edin. ne şansal ı ne hakan şükür ü, ne bülent uygun u. hepsi bu efsanede yer alan insanlar. hepsi bu şehirde doğup büyümüş bu şehrin adam ettiği insanlar ama gelin görün ki yaralı parmağa işemezler. bir kaç kıytırık göz boyama toplanmalarından başka.
yeşiline siyahına bu şehir kurban olur. yine gelir yine inletirsin ortalığı.
amına koyayım böyle işin. bildiğin koyayım. düştük müştük sikimizde değil artık. ligde ya da liglerde kaldığımız zaman bi sorguluyoruz biz. ne iş hafız, hayır mı diye. hep düşüyoruz biz.
yazımın başında koyduğum "am"a koyma sebebim sürecin daha da boka sarıyor ve saracak olması. her gelen vakit kaybettirdi takıma. boş beleş işlerle "iş yapıyor" gözükmeye çalıştılar. ne yazık ki görünemediler. ama daha yazık olanı mutlaka daha kötüye sürüklediler. bundan iki sene önce statımda görmeye bile tahammül edemeyeceğim takımlarla aynı ligdeydik. geçen sene birlikte çıktık. biz yine düştük. onlar süper lig yolunda. adını bilmediğimiz yerlere deplasamana gitti bu taraftar. mağlup olup geri döndüler. vay amına koyayım dedik.
gerçekten amına koyayım.
bugün düştüler. futbolun temel direği takımlar patır patır dökülürken bir takım ne idüğü belirsiz açılımsporlar, bakanın memleketi gençlikler uçuruluyor. altay, sakarya, kocaeli gibi futbolcu tarlalarını boğan federasyon başkalarına ne kadar da müşfik...
Bitmiyor dönüş yolları, sessizce ağlıyor otobüsde taraftar... Aklına geliyor babasının Efsane Sakaryaspor için anlattıkları, yolların biteceği varsada bitmiyor. Çok değil 5 sene öncesinde Sakarya'da Süper Lig şampiyonluğu hayali ile başlayan sezon'da bir alt lige düşmemizde pay sahibi kimler varsa bugünde onların parmağı var Sakaryasporumuzun üzerinde! Hatırlamayan olursa "az kalsın uefa'ya gidecektik !" Beyaz kafalı adamdan bahsediyoruz. Tekrardan gelelim bugüne; Tam sövecekken armasını taşıyan futbolculara, canın sağolsun diyor canın sağolsun. Hayatımı, gençliğimi çaldın yinede canın sağolsun. Futbolculara, teknik heyete ama! Numaralı tribünde oturanlara değil. Sakaryasporumun, benim veya futbolcu kardeşimin hakkını yiyen herkese hakkımız haram zıkkım olsun. Boğazlarında kalsın... Artık harammış bize mutlulukler bestesini söyledikten sonra, yüzümüz gülmüyor. Bizlere bugünleri yaşatan herkesten soracağımız hesap elbet olacak. Siz bizim ruh halimizi nerden bileceksiniz! Sakaryamsın sen çok yaşaaa, canım fedaaa olsun sana.
yenildiğinde bile yanında olmaktan gurur duyulası takımımdır. bu sezon ne kadar vasat geçtiyse de taraftarlık duyguları bir kere daha pekişti. neden bilmiyorum ama kaybedenleri sevmek zevk veriyor lan
küçüklüğümden beri hatırladğım o sakaryasporun birinci lige çıkış kutlamalarını asla unutamam. her taraf yeşil-siyah hele bir de çark caddesi : herkesin üstünde yeşil siyah çubuklu , sırtında 54 numara , tepelerde bayraklar altlarında bakkalların dükkanların reklamlarıyla 'sakaryasporumuza birinci ligde başarılar' yazıları pankartları , tezahüratlar , izmite edilen küfürler...
Bu şehrin çok değil, yalnızca 20 sene evvel bambaşka gelenekleri, bambaşka bir havası vardı. Bir şimdiye, bir de şu resme bakıyorum. Bitirdiler Şehri, takımı demiyorum. Şehri bitirdiler. Bu takım şehrindi, hınca hınç tribünleri dolduran bu şehrin insanlarıydı. Bu takımın formasını giymek, sonu yokmuş gibi görünen Altınova düzlerindeki futbol sahalarında sabahtan akşama kadar koşan çocukların en büyük hayaliydi. Peki ya şimdi? Kimisi takım elbiseleriyle, kimisi atkılarıyla geldiler, Seviyoruz dediler, Sakarya bizim dediler. ancak baştakiler , baştakiler bizi bu hale getiren oldu hep.
göztepe ve eskişehir ile beraber anadolu'nun en itici kulüpler listesinde zirveyi zorlayan takımdır. bir de taraftar grupları vardır bunların. adını tam hatırlayamadım ama tatangay mı ne işte öyle bişeydi. onlardan da bi halt olmaz.
Ben bir Galatasaraylı olarak geçen sezonun ardından memleketimin takımını tutmaya karar verdim. Babam Düzceliydi, Düzcesporu tutayım dedim. Düzcespor bilmemkaçıncı ligde olmaz dedim. O zaman annemin memleketi Sakaryanın takımı olan Sakaryaspor'u tutayım dedim. Ondada iş yok. Trabzonlu olaydım iyiydi.
Son oynadıkları, Bandırmaspor - Sakaryaspor maçında açık bir şekilde şike yaparak Bandırmaspor'un hakkını yiyen takımdır. Adama dokunmadığı halde penaltı verilmiştir, ofsayt olduğu halde geçerli sayılan 2 gol atmıştır. bandırmasporun tüm atakları kesilmiştir. gereksiz yere bir sürü kart gösterilerek resmen maçı katletmişlerdir.
Ama hak yiyerek kazanılan şampiyonluk hayır etmeyecektir ve etmemiştir. elektrik borcunu bile ödeyemedikleri için elektrikleri kesilmiştir. iddaa ediyorum. 3 sene sonra amatör lig'de olacaklardır.
