ölmüş bir adamın kabrinden medet umanlara dert olmuş güruhtur. zira kimsenin sakal-ı şeriften medet umduğuda yoktur. bahsi geçen sakal, uğruna dünyalar yaratılan bir peygambere ait olduğu için onun aşıklarına onu hatırlattığı için değerlidir.
oraya kimse medet ummak için gitmiyor sevgili geri kafalılar. kimse sakal-ı şeriften bir şeyler istemiyor orda. istediğiniz şeyi istediğiniz şekle sokup nasıl da kıvırıyorsunuz her şeyi...
yaratanını ve onun yanında en değerli varlık olan, alemlere rahmet olarak gönderdim dediği peygamberini sonsuz bir aşk ve sevgiyle ruhunun derinliklerinde saklayan müslüman için peygamberinin, o mükemmel insanın sakal-ı şerifini görmek elbetteki ruhani bir duygu birikiminin boşalmasını tetikleyecektir.
siz aile fertlerinizden vefat eden birinin dahi bir eşyasını görüp nasıl hıçkıra hıçkıra ağlıyorsunuz? dinini tam anlamıyla yaşayan bir müslüman peygamberini kendi annesinden babasından binlerce kat daha fazla sever ve ona derin ve ruhani bir aşk ve sevgiyle bağlıdır. peygamber efendimizin yüzünü bir kere dahi olsa görebilmek için dünyasını dahi feda edebilecek insanlar için hiç olmazsa hırkasını görmenin onlar için nasıl bir maneviyat olduğunu hayal edebiliyorum... sizin bu bahsettiğinizin putperestlikle uzaktan yakından en ufak bir alakası dahi yoktur!
akıllı insanları severim, dincileri pek sevmesemde akıllı olanlarını yine severim, Hz. Ali'nin sözünü hatırlayalım: "akıllı düşman akılsız dosttan daha iyidir". bu yüzden mukerrer arkadaşın dediklerine katılıyorum.
bazı gerzeklerin anlayamadığı maneviyatı bulur o mübarek emanette. ondan medet umulduğunu düşünmektir asıl gerzeklik. gözlerinden yaşlar akar o emanete baktıkça. sonra düşünür. '' benim bundan medet umduğumu sananların vay haline''
peygamber efendimizin (s.a.v) resmini çizdirmeyişinin altında yatan sebeplere örnektir.
daha çok örnekleri de vardır. sakal ı şerifi görmek istemek, yakından görmek istemek, hatta dokunmak istemek gayet insani bir davranıştır ancak ondan medet ummak, dokunabilirse cennete girebileceğine falan inanmak ne derece doğrudur bilemiyorum.
onu görünce inanan bir insan tabi duygulanır, içlenir. ama medet umuyorsa bu şirktir, günahı da en büyük olandır. türbelere gidip orda yatan kişiden medet ummak da aynı. dinde böyle şeyler yoktur. bunu eleştirmek de ateistlik değil, insanı dinin gerçek amacını anlamalarına vesile olmaktır.
vefat eden bir babanın hırkasına saygı duyuyorken, eski sevgilinin atkısı saklanıyorken bir din büyüğünün sakalına gösterilen saygının tuaf karşılanması art niyetli bir yaklaşım.
