Biraz daha büyük olduğum zamanlarda babam traş olduktan sonra kardeşlerimle babamı ilk kim öpecek yarışı yapardık.
Artık iyice büyüyüp yirmili yaşlara geldiğimde babam sakal bırakmaya karar verdi. Annemin bir şikayeti yok, bu durumdan bir ben rahatsızlık duyuyorum. Babama bir tavırlar bir tripler. "Eğer sakallarını kesmezsen seni bir daha öpmem" dedim bir gün. "Allah sana da bir sakallı nasip etsin" dedi.
Dua mıydı bu beddua mı? Duaysa da sevmemiştim. Gel zaman git zaman babamın sakalına alıştım. Artık onu sakalsız görmek garip bir durum haline geldi. Hayatta bazı erkekler, kadınlara sakal sevdirebiliyor.
benimdir.
sakal bir erkekte akseuar gibi bir sey bence. nasıl saat olmazsa olmaz sakalda olmalidir.
boyle bazilari nadasa birakmis gibi geziyor ya hic hos değil gerçekten.
