bir aydır acıyla tecrübe ediyorum ki, sakal bırakmak er kişinin aldığı sosyal tepkilerde başat rol oynayabiliyor. efendim misal, otobüste yer verdiğinizde bile yüzünüze bakmayan sakallı "amca"lar size selam vermeye başlıyor. durup dururken "selamınaleyküm" deyiveriyorlar. desinler ne güzel, uzun yıllar cemiyette sayılmamış, "kayıp" bir gençken toplumca kucaklanmak hoşunuza gidiyor "ve aleyküm selam dayı" diyorsunuz. lakin işin bir de hatun boyutu var. emin olun abartmıyorum, sakallıyken ortalama bir halka açık mekanda almaya alışık olduğunuz kesik sayısı(nasıl bi rakamsal ölçütü varsa ben bilemem) büyük oranda düşüyor. kıssadan hisse; sakal bırakmak kaşıntı-ter gibi hususlar için maddi motivasyon yanında saydığım hususlar dolayısıyla da manevi motivasyonu gerekli kılıyor.
