dahiyane bir zekanın ürünüdür. biz sıradan insanlar, sakızı çiğnemek için çıkardığımız ambalajı en yakın yere fırlatırken; bu insan bir sonraki yapacağı hamleyi düşünmektedir. ambalajı cebinde saklayıp, sakızı çıkaracağı zamanda ona ihtiyacı olacağının fakındadır. bizim gibi sakızı şişirmeden önce ön dişlerle yapılan düzeltme hareketinden sonra televizyon sehpasına bırakıp kaderine terketmezler. mikroplara karşı korunur, steril, pak bir hayat sürdürürler.
sakız yutamayan insan davranışıdır. Bu insan çok korkar sakız boğazına gider yapısır, ses tellerine dolanır da bir daha hiç konuşamazsa diye. Asıl korkusu asla ölmek değidir. Konuşamamaktır.
bir kere ağızdan çıkarılan sakızdan hayır bekleneceğine yeni bir sakız alınması daha hijyenik ve mantıklıdır. tekrar ambalajından çıkarmaya çalışırken yarısı yapışıp kalıyor, aynı sakızı çiğneye çiğneye yapısı bozuluyor, ağızda dağılıyor filan. ne gerek var efendim?
