ilk olarak 95'te abimle gittiğim kilisedir. mum yakıp, sıralarda oturmuştuk. sonra abim sana bir şey itiraf edeceğim; ben hristiyanım aslında demişti, bununla da kalmayıp mum yakıp, sıralarda oturduğum için benim de artık hristiyan olduğumu söylemişti. hüngür hüngür ağlamıştım; çocukluğun saflığı, abiliğin acımasızlığı.
istiklal caddesi üzerinde bulunan kilisedir. dikkatli bakmadığınızda caddeden geçerken göremeyebilirsiz, kendini biraz geriye çekip gizlemiş gibidir. kırmızı taş tuğla ile yapılmış cephesi ile dikkat çekmektedir. güzel hoş küçük bir avlusu vardır. mimarı giulio mongeri'dir istanbul doğumludur. italyan neogotik üslubuyla yapılmıştır.
isheyaramas ile cunaurg buraya gitmişlerdir, kutsal suyla fışır fışır oynamaktadırlar arkadan bi ses:
-Sabun da veriyim mi!!!!
şeklinde yakınlaşınca korkulup kaçılmıştır. ***
lisedeyken içine girip mumları söndürdüğümüz klise. gidip sıralarına oturup salak salak hareketler yaptığımız kilise. daha küçükken ise mumları alıp bakkallara satmaya çalışırdık.
+abi bak bu mumları kaça alırsın?
-olm bunlar yanmış ama
+ e sende ona göre para ver.
