kendilerini çok akıllı sanan insanlar bunlar, kendilerini akıllı sandıkları kadar karşılarındakini de maldan sayıyorlar. maksat karşıdakini hemen kafalamak, hemen işini yaptırmak, sırf kendi çıkarları için samimiyetsiz samimi cümleler kurarak. takıntı mıdır nedir bilmiyorum ama tiksiniyorum böyle heriflerden. "kasma kardeşim bu kadar ya iki günlük dünyada" diyenler olacaktır, ama kasmadan da olmuyor. bir önceki cümledeki kardeşim kelimesinden bile rahatsızlık duyuyorum mesela. sadece bir merhaban var belki o bile yok adam sana "bizim oğlan" diyor, "kardeeeş" diyor yavşakça. kimsin lan sen? dişlerini dökesim geliyor oracıkta. walla ölseler üzülmem.
dişlerini dökmek için fazla beklenmemesi gereken insanlardır. bu tipler tipik yalakadırlar. onlara göre amaca ulaşmak için herşey mubahtır. amaçlarına uluşmak için yavşamaları devam edecek ve istediklerini aldıklarında da köprüye kadar deyimi devreye girecektir.
ne yapmak lazım o zaman? bu tipleri göt etmek en güzelidir. kendinizi salak yerine koydurmayıp, bu yavşaklara anladıkları dilden konuşmak gerekir. netice onları onların silahları vurmak da bu işe en yakışanıdır.
esnaf adam derler bunlara. öyle bakkal çakkal olduklarından değil çakal olduklarından. eğer adam hiç bir şey bulamazsa memleketten girer, istanbul hariç nereli olursan ol, hemşehrisisindir bunun.
adamın adını yeni öğrenmişsindir, beş dakika sonra cankuş olursunuz bir anda. elini omuza atmalar, kendi kendine çay söylemeler.. hele bir de sattığı bir şeyler varsa hiç yaklaşılmaz. bu tipler insana kendisini, loto milyarderi gibi hissettirir. hani ortaya çıkan tipler var ya filmlerde, yok ben amcanım, dayıoğlunum, senin lan ben falan.
fazla muhabbete girmezsin, göz teması kurmazsın, bu seferde orada burada lafını eder. çevresi geniştir çünkü bunların. bir çok kişi bayılır bu tiplere, cana yakın derler. halbuki yavşaklıkla cana yakınlık arasındaki çizgidedir. ne soğukluğunuz kalır, ne suratsızlığınız, hiç bulaşmamak gerekir. çaya da zam gelmiş zaten. neyse kaka adamlar bunlar.
köprüyü geçene kadar, ayıya, dayı deme felsefesiyle hareket eden insandır. herkesi, çıkarlarına alet etmek isteyen garip bir varlıktır. yüzüne bakınca, iğrenirsiniz. böyleleri, yere düşseler, bir avuç toprak avuçlayarak kalkarlar.
kişiliğinin gereğini yapandır. bir yavşaktan başka tavır beklemezsin ki, adı üstünde yavşayacak.
samimiyet kurması şart değil, amaçlanan samimi gibi görünebilmek. bir an politikacılar geldi aklıma. ( hem de büyükçe bir kısmı)
profesyonelce işine bakan insandır bir yerde, karşısındaki de bunu hakediyorsa ki herkese böyle şeyler yapılamaz, olması normaldir. daha ne beklenebilir ki, amaç hayat kurtarmak değilse günlük bir göt kurtarma mevzu ise şaşırmamk lazım.
