böyle tuhaf tuhaf oluşumlar vardır. bitmek bilmeyen yüceltmeler ile belirledikleri bir kahraman adayını kendi nesline değil ama sonrakilere sıka sıka, sallaya sallaya zorla kahraman, büyük insan gibi gösterme çalışmasındadırlar. anladık her insan kendine yakın gelen birilerini sevebilir, yolundan gidebilir, tarzını aksettirebilir kendi bünyesinde, yaşayablir isterse tutku ile...
ancak bu ülkemizde neden böyledir, bizim memleketimizdeki insanlar neden bukadar acizdir anlamak mümkün de değil. senin bir kahraman adayın var ise, o kahramanlıkları ile nam salmışsa e zaten keşfedilir, iz bırakır, ses getirir. senin zorlamalarınla, ite kaka "bakın ulan bu adam çok büyük adamdı, bokundan belliydi, bunun bokunu yiyin, bulamazsanız bizim bokumuzu yiyin" demelerle kim kahraman olacak, kim saygı duyacak.
insanların kendilerini özel bir yerlere koymaları için yaptıklarını görüyoruz. sıkıcı, tiksinç, sevimsiz hareketler. bu ülkede atatürk rakı içmeyi sevmiş diye aynısını yapanlar var ama bu atatürkçü geçinen hiç bir insandan duymadım ki toplanıp kuru fasülye, pilav yesinler bir toplanıpta. e hani atatürk kuru pilav seviyordu! sen neden rakıyı sevip kuruyu sevmiyorsun? yahut eskrim atatürk 'ün en sevdiği spordur. buyrun burdan yakın! olimpiyatlar var şimdi eskrimde ülkemiz ne halde? neden hep işin hinlikleri tercih edilmekte? belki de gerçeği göremediklerindendir, kendilerini bir nebze olsun tanıyamamaktandır, içlerindeki inönü tapıntısını algılayamamaktandır, yavan insanlar olduklarındandır.
