neden sahiplenilmez ki gülüşler? hep bir neden aranır halbuki ağlamak için! gülmeye neden yoktur... içimden geldi demek bile sempatiktir. gülmek ortamı yumuşatır, tepkileri aza indirir, iletişimi olumlu gerçekleştirir, ömrü uzatır... ama nedense her insan oynayamaz o yapmacık rolleri. her insan takamaz çivili maskeleri ağlayan yüzüne... ağlamak içten gelir, gülmek her yerden. öyle çelik yelekler giyenler var ki, gülseler ölecekler. hayret etmemek elde değil zoraki gülenlere. acınasılar aslında ama hep bir tebessüm ve mutlu görünme kaygısı başlarını beklemekte. insanlığın diğer özelliklerini deşifre etmeye kalın setler ören beyinler ve kalpler susuyor insan gülünce. gülmek kal 5 dakika daha diyor somurtmak bir an önce git! susmak en güzeli belki de... yaşıyormuş gibi görünüp beynen intihar etmek en güzeli.
velhasıl sahte bir gülücük takınamayan bir insan iliklerine kadar gerçektir. saftır. doğduğu gün gibi şaşkındır olanlara.
