Adam caddede yürüyordu
Rüzgarı aldı yanına
Tüm mevsimler zamanının küçük bir ânına sığındı
Kendine kışı aldı
Üşüdü ellerini cebine soktu
Kendine üzüntüden de aldı
Yolda geçenlere baktı
Yanına birkaç kişi daha kattı
Sigarasından bir nefes çaldı
Nefesi verip yanına geceyi aldı
Çocukluğunun yanından geçti
Hüzünden de kattı
Kıyının dalgalarla okşanmasını seyretti
Yanına ahenki aldı
Ölümün soğukluğunu
Yaşamın sevincini
Adam yanına aşkı aldı...
