insana manevi varlığı dahilinde verilen sevgi, merhamet, şefkat, güzellik, acı, ızdırap, haz gibi olguların yanında birde sahiplenme duygusu vardır ki onunla herşeyi kendinin yapmak ister ve sahiplenir. Derken karşısına çıkan ölüm ile benim diye düşündüğü herşeyi bir bir geri vermeye başlar. sonunda kendine hiçbir şey kalmaz tüm sahiplendiklerini alıverir ölüm. o zaman anlaşılır ki ne ben kendimin sahibiyim, ne de ölümlü olan hiçbir şeyin. Gerçekte hepimizin hiçbir şeyi yok.
Çok sevmiyceksin mesela o daha az severse kırılırsın.Ve genellikle zaten o daha az sever Senin onu sevdiğinden.Çok sahiplenmeyince çok ait de olmazsın hem..
değer yargılarımı masanın üstüne koyup ellerimi serbest bırakarak yazıyorum ki; kendini bilen, ayakları yere basan hiçbir kadın sahiplenilmek istemez. çünkü bu tarz kadınlar koruyucu istemezler.
bu durum erkeklerin kadını kontrol etmek için uydurdukları birşeydir.
sahiplenilmektir aynı zamanda. sahip olduklarınız aynı zamanda sizlerin sahipleridir.
sahip olduğunuz, sahiplik duygusu hissettiğiniz bir tornavida bile olsa o tornavida sizin sahibinizdir.
geri dönüşü olmayan. bir kere benim demişsen o hep senindir. ne olursa olsun senindir. iyelik ekinin önündeki kelime değişir ama o "-m" hep baki kalır.
