''en azından ucundan sahip olmak bile yeter'' dersin. tamamen sahip olursun. ''kör istedi bir göz, allah verdi iki göz'' dersin. kaybedersin, ''keşke hiç sahip olmasaydım'' dersin.
hayat işte. nerede, nereden, nasıl tuş edeceğini kestiremezsin.
kim bilir, belki sonsuza kadar da sahip olabilirsin. ama sadece belki. hem de öyle bir belki ki, harfleri birer pamuk ipliği bir arada tutuyormuşcasına belki.
