bir pazar sabahı annesinin kızarmış ekmeğin mis kokusuyla uyanan içinde olduğu zaman değerini anlamayan bu anın ama çok sonraları bu uyanışı bile özleyecek olan ekmeğini yumurtaya bandırırken akışkan yumurtayı izerken bir yandan da annesinin çay koyuşuna gözlerini kaydıran yani gerçekten aslında mutluluğun tam içinde olan ama mutluluk arayan insandır...
normal bir insandır. canı ekmek banarak yemek istemiştir, yemiştir. bazen canı çatalla yemek ister, öyle yer. o da normaldir. tiksinç bir durum da değildir. bazen çatalla yiyenler de ekmek banarak yer.*
