safransız bir hayat sürmüş, çok ilginç insandır. sandviçe bile safran atan biri olarak bir insan safran yemeden nasıl yaşar anlayamıyorum. geçen sabahın ilk ışıltıları eşliğinde sahilde koşuyordum, birden bire o narin midem acıkmaya başladı, koştukça daha çok acıkan naciz midemi kıramadım ve sonunda forrest gump edasıyla durdum. hiç tarzım olmamasına rağmen ama mecbur da olduğumdan kültürsüz bir büfeden alışveriş yapmak zorundaydım, böyle pis bir yerden ne alabilirdim ki?
+ merhaba ben bir cafe de paris sos..
- cafe de ne la?
+ ya neyse, sen bana bi sezar salatası ver.
- ?
+ havyar?
- yeniyor mu?
+ ne var siz de canım aa!
- sosisli.
+ e ver bitane of!
- ketçap da olsun mu?
+ biraz safran öfele üstüne yeter.
- safran ne?
adamın safran deyince aldığı bakış, tinerci çocukların dolar görünce aldığı bakış gibiydi, yurdum insanı daha safran nedir bilmiyordu. o gün o kadar üzüldüm ki anlatamam, adamı kırmamak için 24 tane sosisli aldım ve 250 doları verip kaçtım oradan. o pis sosisleride baliden zarar görmüş sokak çocuklarına dağıttım. safran ne he? yazık.
