insanların salaktan iyice, aptaldan hallice ama zekiden geride olduğu durumdur.
en büyük saflık ise karşınızdaki kişinin saf olduğunu düşünürken aynı zamanda sizi saf yerine koyduğunu düşünmenizdir.
çünkü bu bir çelişkidir. ve işte o zaman karşınızdaki sizi saf yerine koymamakla hata ediyordur.
kişinin bir işi, olguyu tam olarak kavrayamaması yada yüzeysel olarak ona verilen şekilde algılaması durumudur.
bahsedilen kişiler salak katagorisine girmezler. hatta zehir gibi zekaları bile olabir. onlar sadece düşünme aktivitesi, potansiyellerini harekete geçirmezler, geçiremezler. nedeni bence nedeni tembellikte olabilir, eğer kişi çişini yapmayı bile üşeniyorsa saf olması kaçınılmazdır.
(bkz: saf insan)
saflık katışıksız, arı olan bir şeyin niteliği. kötülük düşünmeyen masum temiz yürekli insan. yada çok kolay kandırılan tüm insanların niteliği amma safmış derler.
Klasik "Habil" insanıdır. Kafası çalışır çalışır da "Art niyet" içermediğinden o güzel kafası saf insan bundan dolayı kendisine yapılanı çok sonradan anlar. O da birisi diyecek. Çünkü kendisinde onu sökecek kadar "Art niyet" yoktur.
