çekilmez bir adam oldum yine. uykusuz, aksi ve nalet. ne çok endişe biriktirdim içimde. endişeler strese, stresler, öfkeye, öfkeler mutsuzluğa ve bunların hepsi karanlığa evriliyor içimde. euripides insan endişeden yaratılmıştır demiş. haklı olsa gerek. bu kadar endişe dolu hayatın daha mantıklı bir açıklamasını bulamıyorum.
bazen düşünüyorum da hayatımda bir şeylerin olmasını beklemeyeceğim, birşeyler için endişe duymayacağım bir zaman gelecek mi diye ama gelmeyeceğine kanaat getiriyorum. biraz umursamaz olmak gerek veya kaygısız veya daha az düşünmek, bilemiyorum. bir şey olmak gerek. şu anda olduğumuzdan farklı birşey.
sahi biz neyiz? insandan doğduk diye, kimlik taşıyoruz diye insan oluyor muyuz? olmasak gerek.
