yazmayı seven insanlardır. zaten büyük yazarlara bakıldığında yalnız ve melankoliklerdir. yazar olma sebeplerinin en başında, yalnızlıktan günlük tutma alışkanlığı vardır.
Günlük, ilkokulda yazı yazmayı öğrendiğimiz gibi "1 hafta boyunca hergün yaşadıklarınızı yazın" ödeviyle yada annemizin aldığı "Bir Genç Kızın Gizli Defteri" serisi kahramanı Serra ile hayatımıza girmiştir. Ancak tespit edilmiştir ki Serra yaşadığı güzel ve mutlu günleri anlatmasıyla kızlar arasında istisnadır.
Kızlar nedense yalnızca platonik aşklarını, aileyle problemlerini, arkadaş ilişkilerini yazarlar günlüğe. Platonikle 5 dakikalık gözgöze gelme sayfalarca yazı konusuyken aşk karşılıklıya döndüğünde kızımız defteri kapatır ve mutsuzluğuyla birlikte tozlanmaya bırakır. Genelde son yazılar çıkmaya başlama akşamının gecesidir, deftere mutlu haber verilir ve günlük alışkanlığı da yalnızlıkla birlikte biter.Kızımız ayrıldığında tekrar eski dostuna geri dönecek, yalnızlığından ve mutsuzluğundan yakınacak, yeni erkekler peşinde koşarken o sayfaları aşk şiirleriyle süsleyecektir.
doğru olabilecek bir önermedir. belki de bunun sebebi konuşacak hiç kimselerinin olmamasıdır. ben de şu an çok yalnız olduğum için sözlüğe yazıyorum zaten.*
Yanlis bir onermedir. Zira bilmem kac firca darbesi gibi kitaplar yazip erkeklerin agzini sulandiran insan da gunluk tutmaktadir. Mutsuz mudur orasi bilinmez ama yalniz kalacak zamani olmamistir.
