aşık olanın acemiliğindendir aslında.
karşı tarafın hislerinden emin olmadan tüm yelkenleri indirip , tüm dizginginleri vermesinden kaynaklanır.
tabiki sevgisini belli etmeli ama ona belli edildiği kadar
bi ilişki bu noktaya geldiyse ya bitmek zorunda dır yada.
aşık olan bu hale boyun eğip hayat boyu çabalamayı kabul etmelidir...
başka bir olasılık daha var.
sevgisine karşılık vermediği kişi kadar seven birisini bulamayacağını anladığı zaman iş işten geçmiş olacaktır.
tek kişinin çabasıyla ilişki asla yürümüyor. çünkü biri sadece sözde seviyor ve olan hep özde sevene oluyor. savaşacak güç kalmayınca inceldiği yerden kopuyor.
'imkansız ilişki nedir?' deseler bunu örnek veririm.
insan bir garip. karşı taraf gönülsüz ve belli ki sevmiyor. hala ona sevgilim demesi, yağlayıp bala yatırması, nutella sürüp yemesi falan ne kadar anlamsız. harbiden diyorum. insan istenmediğini anlayınca bırakmayı bilmeli. bitmeye mahkumdur ve bitince daha fazla koyar o çaba sarfeden insana.
