AŞKLARIN BÜYÜK BÜYÜK CÜMLELERi, YALNIZLIKLARIN KÜÇÜK KÜÇÜK KELiMELERi VARMIŞ...
Merhametsiz yalnızlığımın bile merhamet dilediği yerdeyim.
Kendisine aşık yalnızlığımın bile yalnız kaldığı gündeyim.
Her sıkıştığımda sığındığım yalnızlığımın bile aciz kaldığı an dayım.
Yaz diyorsun ya bana, kalbin kanar yazarsam, anlatamam senin boşluğuna. Hiçbir şey koyamam bıraktığın yalnızlığa. Nasıl anlatacağım, senin bıraktığın yalnızlığı içimdeki boşluğa. Uymaz kelimelerim bu şehrin sessizliğine ve yalnızlığına...
Susuyorum, aşkların büyük büyük cümleleri, yalnızlıkların küçük küçük kelimeleri varmış anlıyorum.
Aşklar konuşur , yalnızlıklar sessizmiş. Boğazıma kadar sessizlik, iliklerime kadar yalnızlık doluyum. ViRGÜL*
Sana olan duygularım aslında gerçek değil farz etsen
Birde buna inanıp beni sırf bu yüzden kalkıp terk etsen
Bende bunun üstüne seni ve bu şehri terk edip gitsem
Ardında bıraktığın o gizli kalmış saklı duygular
Sen hiç susmayı denedin mi ?
Sen hiç susmayı denedin mi ?
Belki bakışlara bıraksan çok daha kolaycacık çözerler
Belki bakışlara bıraksan çok daha kolaycacık çözerler
içinden hiç çıkılmaz,o karma karışık düşünceler
içinden hiç çıkılmaz,o karma karışık düşünceler
Sen hiç susmayı denedin mi ?
tanım: Boş konusan ama görünüş bakımından cok tatlı olan sevgiliye söylenecek istek kipidir.
yine duygularıma tercüman oldun sözlük. vakt-i zamanında bu sözü kendi içerimde kullanmışlığım vardır. Küçük emrah modunda olan exim sürekli brilerinden dert yanardı. ilk baslarda iyidir, size derdini anlatıyor, konusuyorsunuz ama bu seanlar günün üç öğünü yapılmaya başlayınca insanda eziklik ve bitkinlik duygusunu bir anda yaşatıyor.
şimdi sen orada oturuyorsun ya..ve aramızda bir masa bir kaç da sandalye var ya..akşam olmak üzere ve pencerelerde aralık kalmış ya.. içimi ürperten birşeyler var ya..anlatamıyorum sanırım.. diyorum ki; tenini görebildiğim tek noktan boynun ve omuzbitimin arasındaki o kızıla yakın yer ama ben sanki uyluklarını da, kasıklarındaki kemikleri de, titreyen göğüslerini de, dizkapaklarının ardındaki gamzeleri de görebiliyorum.. ve içimi en çok birtürlü görmeyi, gözümün önüne getirmeyi beceremediğim sırtın ürpertiyor.. biliyorum uykusuzsun iki gecedir.. biliyorsun ağır bir gribi yeni atlattım ben de.. ve biliyoruz ki dokunmamalıyız tenlerimize..bu büyük bir yangının başlangıcı olabilir.. içim ürperiyor.. bahar belki şimdi başlıyor ikimiz için..cemre belki odamızın tam ortasında biryerde.. içim üşüyor.. sırtın kamaşıyor.. göremesem de titriyorum sırtının ortasındaki çukura benzer çizgiye çarpınca düşlerim..
güneş batmak üzere sevgilim.. aramızda şimdi bir masa, birkaç da sandalye var. ve içimde büyüyen dokunma isteği giderek dayanılmaz bir hale bürünüyor. aramızdaki bütün duvarlar titriyor en az içimin titrediği kadar. ve ne yazık ki senin ölüm yıldönümün bugün.. aramızda bir mezar, bir kara tabut, binlerce selvi var..ve hiç gelmeyecek bir yaz var..üstadın dediği gibi ayrılığımızın kışı başlıyor sevgilim. sırtında gezinen solucanlar var.. göğüslerinde emzirdiğin başka ölü aşıklar var..şimdi sen orada çürürken sevgilim; içim ürperiyor.. ve seni yıllar öncekinden daha çok istiyor tenim.. ve kokun daha bir sarhoş ediyor düşüncelerimi. seni çok istiyorum sevgilim.. ve aklımdan çıkaramadığım bir şey daha var; sen de orada üşüyor musun, senin de için ürperiyor mu sevgilim...
hayır.. konuşsak, hem sevsek birbirimizi hem de konuşsak, sabahlara kadar konuşsak, sen hiç susmasan, hep bir şeyler anlatsan.. en güzel yapabildiğimiz şeyi yapsak, konuşsak, sen anlattıkça yağmur yağsa, ıslansak... sonra seni dinlerken toprakla beraber yeniden doğsam, konuşsak, susmadan konuşsak, ama anlatırken gözlerime baksan...
