ülkemizde ne yazıkki durum böyledir. parası olan doktora gidebilir çünkü paranız yoksa devlet size bakmakta pek bir isteksizdir; özel hastaneyse yanınıza bile yanaşmaz. acile gidersiniz, ağrınız vardır. tepenize biri gelir, müdahale etmeden önce, ad-soyad, adres, telefon, iş durumu, bir yakın, ödeme tipi, şu şöle ücretli bu böle ücretli diye girişir. o zamana dek ölmezde sağ kalırsanız mucizedir. yok vırt yok zırt diye içinizi oydukca oyar. o yuntu, çıkışta faturayla dolar. bu özel hastane klasiğidir. devletteyse, güç bela sıra gelir doktora gidersiniz; tanıdık varsa aradan dalarsınız... doktor film ister. bir sırada ona gerekir. parası olana sıra elbet erken gelir. emar için 2 yıl sonraya randevu verileni gördüm mesela. adam o zamana dek zaten ölebilir. aynı sırada anneme randevu almak için beklerken, 1,5 yıl sonrasına gün verebileceğini ifade ettiklerinde, tepem attı ve sonuçta radevuyu ertesi gün akşam üstüne 75tlye aldım. acı ama gerçek...
geçenlerde özel hastaneye gittim, 12 lira karşılığında muayene oldum. yok ben sıra bekleyeceğim diyorsanız, bedavaya az ilerdi bulunan hastane yapıyordu. Ancak içeri girmek pek mümkün olmadığından orada olamadım. Parası olmayan insanlarda doktora gidebilir,ancak kalabalığa katlanmalılar. Şimdi diyorsunuz nerde burada eşitlik, kardeşim kaç milyon nüfusumuz var, kaç tane hastane var? yoğunluk illaki oluyor, yeni hastaneler yapmak kolay,ancak yeni doktorlar,uzmanlar yetiştirmek biraz zor.
