tebessümlerle açılır tüm kapılar. içeriyi canlandırır ruhun teni titretecek kadar yüksek sesle söylediği şarkılar. korunmasızca bir el uzatıştır bu mutluluk sanılan şeye. bazen ağlayarak çok yakınlarda mutlu olmanın mümküniyetini görmektir bu zırıl zırıl, salya sümük, utanmadan... bazen de kıkır kıkır gülenebileceğine inanılan birine bakmaktır içtenlikle vücudunun tüm titrekliğiyle.
bazen de tozlanmış, canlılığını kenardaki somyaya yatırmış, hassaslığında kapanan gözleri unutan tene, tüm tozları havaya uçurup titrek üşümeler armağan edeceğine inanılan bedene bakmaktır.
ayakkabı topuklarının sahte yüksekliklerinden kurtularak, kendi boyuyla yükseldiğini görmek için mutluluğun atmosferlerine, ayakkabıları çıkarmak istemektir.
kırmızının ateşi, pembenin dinginliğiyle büyülenmiş dudakların tebessümle gerilişinin atmak istemesidir tüm makyajı suratından.
ve uzatılır narin eller umudun kokusuna bezenmiş parlak ellere. kapatılmış gözler, sadece hissetmeye odaklanmış bir el ve dokunuşun hayaliyle heyecanlara bulanan bir beyin..
rujundan arınmış açık pembe, bugüne kadar hep gerçek tebessümleri aramış, kurumuş bir dudağın gülümsemesi bekliyordur en çok da, ellerin sıkıca tutulup tüm bedenin korunmasızca izin verilen sıcak bedene çekilip sarılışını tüm samimiyetiyle.
ve değer o el narin çırılçıplak bırakılmış ellere. açılır gözler binbir umutla. arzulanan ağlayışlar, yakarışlar, ardından sarılışlar, kahkahalar kıkır kıkır; hayallerden geçirilenler teker teker gerçek olmayacaklarını gözterirler önce.
ardından çekmek elini geri; dik durmak için sağlam bir dayanağa sımsıkı sarılması gerek zayıf bir sarmaşığın, toprağın soğuğuna akışı gibi...
aldatılmalar.. bulunamayan onca mutluluk... ve geride kalmış ruh ve beden temaslarıyla dolu, beklenti dolu anılar...
artık karşında utanmadan ağlayabileceğin bağıra çağıra tüm hıçkırıklarınla, hiçkimse yok.
zaten hiç olmadı ki; sadece sen gülüyordun.........
