her gitmenin bir nedeni vardır. ya aşk bitmiştir, ya yeni bir aşk doğmuştur. gidecekseniz, hiç gelmeyeceksiniz. söylemesi kolay bir sözcük olsa da "gitmek" koskoca bir kalbi paramparça edebilir. 2 metrelik bir adamı da, 1.5 metrelik bir kadını da deprem karşısındaki gece kondu gibi yerle bir eder.
gitmeyin, gitmek istiyorsanız, hiç gelmeyecektiniz. ona, kendinize, size bunu yapmayın.
ya üşürüm ya da yanarım, ne gidebilirim ne de kalabilirim seninle
çözülüyor etlerim, kemiklerim tuz buz oluyor, efil efil dağılıyor yine
ölüyorum, yanıyorum, üşüyorum, boğuluyorum, sevdiğim, ben gidiyorum.!
ya gülerim ya da ağlarım, ne eğlenebilirim ne de yas tutabilirim sensiz
kötürümleşiyor bedenim, sözlerim susuyor, kapış kapış gidiyor kelimelerim
terliyorum, soğuyorum, üşütüyorum, dalıyorum, çıkamıyorum, ben gidiyorum.!
ya barışırım ya da küserim ama ne sevebilirim ne de nefret edebilirim artık senden
buz tutuyor yüreğim, dilim damağım kuruyor, düğümleniyor boynumda nefesim
koşuyorum, düşüyorum, kalkıyorum, sendeliyorum, gelemiyorum sana, ben gidiyorum.! *
kendi içinde yargılayıp cezasını suskunluk olarak kestiklerinden hızla uzaklaşmaktır.
öyle bir andır ki artık beddua edecek kadar bile değerli değildir.
görüş açından çıkması için dua edersin.
benden uzak ol,
sesini duymayayım,
yüzünü görmeyeyim.
benim için sen öldün.
senin için de ben yokum artık.
sadece gitmek istemek, kırgınlıklarının parçalarını toplayamadığında olur.
öyle ya neden başka bir maske takayım ki?
tek yüzüm var o da artık sana karşı hiçbir duygu barındırmıyor.
lanet olsun senin ruhuna diyip, daha da anmamanın huzurlu bir başlangıdır.
sadece gitmek istemek... nereye olduğunu bilmeden uzaklara, çok uzaklara...
evet, şimdi gidiyorum. arkama bakmadan, beni kim özler sorusunu düşünmeden...
oysa çok yorgunum, belki de bu yüzden gitmek istiyorum ya?
gidiyorum... adımlarım yürüyebileceğinden şüpheli, sürüklüyor bedenimi... ardımda bıraktığım tozlar ' dönme geri' dercesine uçuşuyor öfkeli...
savruluyorum rüzgarla bir kuş gibi, beni nereye götüreceğinden habersiz yürüyorum öylece.
bu sakin yüzümün altında kasırgalar saklanıyor aslında, her an esmeye, yakıp yıkmaya meyilli...
yalvarır gözlerle bakıyorum hayata,
oysa o yine inatçı, zalim, miskin...
bu şehir bana düşman,
ben sana tutsakken, barındırmaz bu şehir beni kanatlarında.
ve işte ben bu yüzden gidiyorum...
