özgürlüğü en çok hak eden insanların deliler olduğunu düşünürsek doğruluğuna inanabileceğimiz cümledir. kimler özgürdür? kimse kim ama ilk önce nüfus kağıdına bakılması gerekir. şaka yaptım lan. isim olanından bahsetmiyorum yazarlar, okurlar. özgürlükten bahsediyorum. şu tanımı hepimize göre değişen şeyden.
"ben özgürüm!" cümlesi şu hayattaki en riskli cümlelerden biridir. sonundaki ünlem işareti olmasa da olur, nokta olsa da olur. ama bence en uygunu soru işareti.
özgürlük nedir? istediğin yere gitmek mi, istediğin işte çalışmak mı, istediğin yemeği yiyebilmek mi? yoksa bunların da ötesinde bir şey midir özgürlük? kelimelere dökülemeyecek kadar olağanüstü müdür?
öncelikle özgürlüğün tanımını yapmak lazım. bu zamana kadar yapanları gördüm ama hepsi de yapmacıktı. nedendir bilinmez, gözlerinde her zaman kuşku vardı.
şimdi bir adam düşünün, takım elbiseli, kravatını boğarcasına dolamış boynuna. saçlarını taramış, ellerini yana açmış ve gözleri yaşlı, korkmuş. gökyüzüne bakarak haykırıyor: "ben özgürüm!"
sonuna kadar desteklediğim önerme. sen sabah sekiz akşam beş işe git gel, toplu taşıma araçlarında balık istifi yolculuk et, amirine karşı geleme, artizlik yapama sonra eee onlar bir metrekare yerde hap alıp yaşıyor. ulan sen hapın büyüğünü yemişin haberin yok. o adamları oraya tıkan da bizleriz. özgür olduğunu iddia edenler. yerim ben hepinizi.
