yalnızca akraba oldukları için büyük bir sevgi gösterisiyle karşılanmaları gerektiğini düşünen akrabalardır. bekledikleri sıcaklığı görmediklerinde ev sahibi ve ailesini soğuk olmakla suçlarlar.
her bayram, oturdukları koltuklar bile aynı olan akrabalardır. genelde, kanepeye menemen bardağı gibi sıralanıp, bizi sanki daha dün görmüşler gibi gülücükler eşliğinde sözde sevgi saçarlar. aman sormayın. bir sohbet, bir kahkahalar. tabii ki, bir sonraki bayram görüşünceye dek hoşça kalırlar.
-kim lan bunlar abi?
+bilmiyorum edit, yalnız şu kız güzel ya tüh akrabayız demek
-oha abi be ensest meraklısıymışın haberim yok
+oğlum uzak akraba o
-...
bayramların işkneceye dönüşmesidir. aptal aptal etrafa bakma durumları ortaya çıkar hatta bazıların ismi bile bilinmemektedir. ara sıra diyaloğa girilir:
- naber selman, nasılsın?
- benim adım selman değil !?!?
bunlar bir de bayramda memlekette olmayacağını duyduklarında "aaa neen elmiyorsun. hep beraber oluruz işte ne güzel" derler. aslında bayranlarda da nadir görüşürsünüz.
