anne- oğlum bak bu osman.
oğul- hangi osman?
a- mustafa amcan yok mu onun oğlu işte...
o- mustafa amca mı?!?!
a- emine yengenin kocası...
o- o kim yaa?
a- yaaa!!! hayriye teyzemin kızı emineeee!!!
o- hee tamam yaa hatırladım* baştan öyle söylesene...
her bayram, oturdukları koltuklar bile aynı olan akrabalardır. genelde, kanepeye menemen bardağı gibi sıralanıp, bizi sanki daha dün görmüşler gibi gülücükler eşliğinde sözde sevgi saçarlar. aman sormayın. bir sohbet, bir kahkahalar. tabii ki, bir sonraki bayram görüşünceye dek hoşça kalırlar.
her bayram görüştükten sonra bu görüşmeleri sıklaştırmak için telefon numarası alınan ve bir dahaki görüşmenin bir sonraki bayram olduğu kan bağı bulunan kimseler *
bunlar bir de bayramda memlekette olmayacağını duyduklarında "aaa neen elmiyorsun. hep beraber oluruz işte ne güzel" derler. aslında bayranlarda da nadir görüşürsünüz.
