belli bir sebepten dolayı moraliniz bayağı bayağı bozuk iken, özellikle de halk arasında tanımadığınız insanlardan gelen gülme ya da konuşma seslerini işitmenin işkence gibi gelmesi. sanki o an dünyada bir tek ben dertliymişim gibi geliyor ya ister istemez. işte o duygu. kontrol edebilinir gibi gözüküyor ama çok başka.
Bütün iyi niyetimle yaklaştığım, sevdiğim, değer verdiğim insanların hiç beklemediğim şeyler yapması ve bana karşı kötü düşünmeleri. Son günlerde bunlara epey tanık olmaya başladım. insanlar sadece bana mı bu kadar nankör acaba. Ya da ben safım. Aa safmışım.
düşüncelerin hatta rüyaların bile izlenip, internet dünyasında, konuyla ilgili (haber, film senaryosu, insan, ürün, sosyal medya) alanlarda, benzerliklerin karşına çıkma durumu.
tamam tüm telefonlar dinleniyor, konuşulan şeylerle ilgili reklamlar çıkar da.. sanırım işi büyütmüşler düşünce de okuyor kapitalistler.
Kişinin kendi kendine, başkasına da olsa iyi olur ama olmuyorsa sıkıntı büyük dediği şeylerdir.
Tam yolda bir arkadaşa selam verecekken, telefonunun çalması ve beni görmeden yoluna devam etmesi. Bazen pisliğine mi bunu yapıyorlar diye de düşünüyorum!
