aşk insanın gözünü kös etsede, onu sevmekten vazgeçemesende , her gece yatarken onu düşünsen de onsuz bir saniye geçmesede ..
baktın bir zaman sonra yürümüyosa sende o da bunun farkındaysan ne kadar sevsen de gözlerin aşktan kör olsada bittiyse uyanıklık edip o ayrılmadan sen ondan ayrılacaksın ....
aşkın belli bir noktada insanı aptallaştırdığını gösterir, doğrudur...
gerçekleri görememeye başladığın an aptallaşmaya da başlarsın; etrafındakilerin uyarılarına kulak da asmazsın, seni ayıltacak, bu derin uykudan uyandıracak tek şey o destekli tekme olur. aptallığının farkına vardığında çok geçtir. o tekme izi hayatının sonuna dek orada kalır, aptallığını yüzüne vurur...
(bkz: hangimiz aptal olmadık ki)
