ezgi kafe.
abi bu kadar korkunç bir yer olamaz.
başta normal bir kafe gibi geliyor, ama sonradan fark ediyorsun ki o kafenin içinde oturmak için, mecbur birileriyle kesişmen, bakışman ya da göz kırpışman falan gerekiyor.
bir kafede önü hariç, her yere bakan kızlı-erkekli başka bir yer bulamazsın.
yüksel'de elleri arkasında bağlı, geriye yatık amcanın heykeli. onu da geçtim, o amcanın alnına kim bilir ne maksatla genişçe bir oyuk açan ankara sakini.
