bu tür nesirlerde halkın kullandığı dil kullanılmıştır, dolayısıyla arapça- Farsça kelimeler yoktur. cümleler kısa ve anlaşılırdır, ayrıca genellikle devrik cümleler kullanılır. en önemli özelliği de imla ve üslupta tutarlılık yoktur.
kur'an tefsirleri, menakıb-nameler, hadis kitapları, dini ve destani hikayeler, halk için yazılmış olan gazavat-nameler, tevarih-i ali osman gibi eserler bu üslupla yazılmıştır.
eseri oluşturan kelimelerin halkın kullandığı ve anlayacağı sözcüklerden seçildiği, basit cümlelerden kurulu nesir türü.
yazımında bazı imlâ husûsiyetleri göze çarpar:
*nun harfiyle yazılan ekler nazal n ile, nazal n li ekler de nunla yazılabilir.
*kelime sonundaki he ve ya harfleri çoğu zaman yazılmaz
*bazı eklerde * tam bir uyum yoktur.
*özellikle türkçe kelimelerde bütün sesler gösterilir.
*imlâ birliği yoktur. aynı metinde bile bir kelimenin birden fazla şekliyle karşılaşabiliriz.
halkın okuduğu dinî metinlerde ve bazı halk hikâyelerinde sade nesrin kullanıldığı görülür.
