o gün sıradan bir gün ve sıradan bir maçtı. tüyleri diken diken oluyordu aklına gelince. hayalleri, umutları, istekleri ve arzuları kabarıyordu, kabına sığmayan bir çocuk gibi hissediyordu. sıradan bir gündü, maça çıkacak, duşunu alacak ve evine gidip, uyuyacaktı. tekdüze hayatından gayet memnundu.
şekilsiz saçlarını düzeltti ayna karşısında, o halinden, saçlarından memnundu.
maç başlamıştı, disiplinli çalışmasının verimini her daim alır ve güçlü fiziğiyle, sahayı bir maratoncu gibi arşınlardı.
fakat o anda bir şey oldu. daha önce hiç hissetmediği gibi hissetti kendini.gizemli bir güç kontrol ediyordu sanki onu. hayatında ilk kez kaleyi düşünüyordu...
hayallerinin, gelecek planlarının, kariyer hedeflerinin birer birer çöktüğünü hissetti. kendine ihanet etmişti. "atmıycam attırıcam abi" felsefesini yıkmıştı, günah saydığı şeyleri yapıyordu adeta.
sabri kaleyi düşünmüştü...
