acıyor kemiklerim, yatakta bir o yana bir bu yana,
sabahın zulmü getiriyor kendini güneşin doğuşuyla,
yeni yeni hadiseler beliriyor tıpkı geçenler gibi.
yeni yeni insanlar atıyor tohumlarını toprağa,
tıpkı eskimiş insanlarını toplarken toprak...
ağlayanı gülenine karışıyor sokaklarda insanların,
yüzlerde bin bir yüz, diller de anlatılacak onca söz,
kimi doğru dürüst, kimi yüzsüz,
kim bilebilir belki zamanı yok
ansızın gelecek ölümden bihaber; yapılacak planı çok,
ama kör ve zanneder ki ölümsüz...
