sartre ve nietzsche okuyarak entellektüel endişelerini gidermeye çalışan, uyuyanlar sessiz ve tatlı bir geceyi kaçırırken gecenin tadını sabaha kadar çıkaran, başkaları gibi normal olmalarının sürpriz olmayacağı ve kısa süreli uyku bünyelerine yeterli olan yazarlar...
sabah saatlerinde ayakta olmayı sevmiyor olabilirler, diğer yazarların gece uyumayı sevmelerine ses çıkarmazlar, ki normali budur.
amaçları normali yakalamak olamaz mı? elbette... toplumun kemikleşmiş fikirlerinin tersinde, gelecek planlarının iştahı saklıdır gecenin karanlığından sabaha dek. onların da planları vardır, bol oksijenin altında sabah saatlerinin tadını çıkararak düşünür ve karar verirler. bazen kararlarını destekleyen fikirleri oluşur ,bazen de vazgeçip daha uygun bir yol ararlar, bir fincan çay, sıcacık güneş ve sessizlik eşliğinde.
tek amaçları uludağ sözlükte seve seve yazmak değildir onların, diğer yazarlar gibi onların da akıllarından geçenler vardır.
belki bugün, belki yarın; ama sonunda...
birazdan uykuya dalıcak olan yazarlardır.ertesi gün yine 3-4 gibi kalkmamayı ümit eden yazarlardır.yoksa günleri yine mahvolucak yazarlardır. (bkz: ben)
kahve olsa da icsek. sigara tek basina kuru kuru gitmiyor gibi sig dusuncelere dalmis yazardir. kendinin bile farkinda degildir ki ne dusundugunun farkinda olsun zaten. babasi misafirlere, bizim oglan biraz sey de, oyle konusur arada falan demektedir. sabahin bu korunde ne ziyaretcisi bu diye aklina yeni gelmistir hatta.
