izmir'de uyuyamadığım gecelerde deniz kenarında izlerdim gündoğumunu. bazı günler ağlaya ağlaya bazı günler mutlu. sabahın ilk ışıkları alırdı çünkü gönlümü. çünkü güzeldi ve vardı bize rağmen, her gün tüm güzelliğiyle doğuyordu. bitmeyecek sandığım geceleri de bitiriyordu üstelik. umuttur sabahın ilk ışıkları, gözyaşlarını da sildirir, çay da koydurur.
